Mae’r wythnos diwethaf wedi bod bendigedig yn De Cymru. Mae gwanwyn wedi dod a bob bore dw i’n dihuno i’r sŵn o gân aderyn. Mae rhywle yr edrychwch, dyna flodau a haul ac adar.
Yn y bore, mae’r tywydd wedi bod twym, a niwlog – hardd iawn. Bore ‘ma, roeddwn i’n gwrando ar yr aderyn du sy’n canu tu mas fy ffenestr. Wel, roedd e’n tan eiliad yn ôl.
Drws nesaf, dyna aderyn bach sy’n nythu:
Ac arall ar yr ochor arall – mae e’n canu o’r simnai un tŷ dros:
Wrth gwrs, dyna Bïod hefyd:
Ond mae fy hoff olygfa yn fryn tu ôl fy nhŷ. Yn y bore, mae niwl yn meddalu’r lliwiau ac, wel, dw i’n jyst licio’r llun bod tynnais fore ‘ma. Hoffwn fod cerdded gyda’m cariad law-yn-llaw ar y bryn ‘ma bore ‘ma. Dyna rywbeth rhamantaidd amdano fe…..
Neis, Peggi. Neis iawn. Mae gwanwyn wedi dod am sicr. Dw i’n hoffi’r ail lun.
Deryn y Bwn o’r banna’
Aeth i rodio’i wylia.
Lle disgynnodd o ar ‘i ben?
Ond yn Rhostrehwfa.
Fe glywodd dwrw saethu,
Fe aeth i’r ffos i lechu;
Eithin mân yn pigo’i din,
A chrwmp ‘i din o’n crynu
Hazel
Diolch yn fawr, Hazel. :O)